W chmurach / Up in the Air (2009)

W 2007 roku Jason Reitman błysnął naprawdę świetnym „Juno”. Przedstawił tam problemy, jakie mogą napotkać nieletnie matki z dzieckiem. W 2009 roku wziął się za swój kolejny film opowiadający o tym, czy można być szczęśliwym samotnikiem. Ten obraz nosi tytuł „W chmurach”.

Ryan Bingham jest osobą, która ma uświadomić pracownika, że właśnie stracił swoją posadę. Musi robić to w sposób niezmiernie delikatny, aby „ofiara” kompletnie się nie załamała. Nigdy nie dręczą go wyrzuty sumienia. Czasami łapie się na przemówienia, które dotyczą „filozoficznego” plecaka i jego zawartości. W swojej pracy przemierza cały kraj wzdłuż i wszerz. Jak sam mówi, w ostatnim roku spędził 322 dni w podróży i 43 nudne dni w domu. Nie ma i nie chce mieć żony ani dzieci. Praktycznie nie widuje się ze swoimi siostrami. Pewnego dnia poznaje Alex, z którą wkrótce będzie miał przelotny, wręcz okazjonalny romans. Również pewnego dnia do jego branży zostaje przyjęta młoda i entuzjastycznie nastawiona Natalie, która chce zrewolucjonizować ich rynek pracy. Przedstawia pomysł na to, aby nie płacić tyle pieniędzy na loty wszystkich pośredników i przeprowadzać rozmowy „na miejscu” przez Internet. Ta idea spotyka się z ogromną dezaprobatą Ryana, który w dodatku musi zabrać Natalie na szkolenie pracownicze, podróżując z nią po całych Stanach Zjednoczonych.

Co jest najlepszą zaletą „Juno”? Oczywiście scenariusz. „W chmurach” może również pochwalić się bardzo dobrym skryptem (jednak na pewno słabszym niż ten w „Juno”). Jest on oparty na powieści Waltera Kirna o tym samym tytule, co film Reitmana. Jednak szczerze podobnych postaci do głównego bohatera „W chmurach” widziałem naprawdę wiele, dlatego cały film dla niektórych może wydać się trochę wtórny. Mimo wszystko dla mnie nie był, a to głównie dzięki…

George’owi Clooney’owi. Powiem tak, że wizerunek Ryana Binghama kojarzy mi się tylko i wyłącznie z George’em. Szarmancki, niezależny człowiek biznesu, przypominający Danny’ego Oceana (cechy charakteru) – to bohater, którego w wykonaniu Clooneya mogę oglądać cały czas. Jeżeli będzie on tak bardzo przekonujący jak „W chmurach”, to nie ma problemu, kiedy za jakieś 2, 3 lata obecnie już prawie 50-letni aktor powtórzy w dużym stopniu swoją rolę. A właśnie, prawie 50–letni, Clooney to według mnie człowiek, który w Hollywood starzeje się najwolniej. Prawie 10 lat temu w „Ocean’s Eleven” wyglądał zupełnie tak samo. Nie wiem, na ile to po prostu jego, powiedzmy rodzaj fotogeniczności, a jaki w tym wszystkim udział ma cała masa charakteryzatorów i stylistów.

Obok Clooneya nie mogło zabraknąć kobiet. Vera Farmiga i Anna Kendrick (tak, ta sama, co występuje w „Zmierzchu”) zagrały bardzo dobrze. Obie partnerowały świetnemu aktorowi, ale na pewno nie pozostają w jego blasku.

„W chmurach” walczy w tym roku o pięć Oscarów: najlepszy film, najlepszy aktor pierwszoplanowy, najlepsza aktorka drugoplanowa, najlepszy reżyser, najlepszy scenariusz adaptowany. Szansę dla tego filmu upatruję w kategorii aktorka drugoplanowa, zwłaszcza, że nominowano dwie aktorki, o których wspomniałem powyżej. Myślę, że można rozważać zdobycie statuetki za najlepszy scenariusz adaptowany. Raczej nie pokładam nadziei w dwóch najważniejszych kategoriach, a mianowicie najlepszy film i najlepszy reżyser. Clooneyowi też będzie bardzo ciężko o statuetkę dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, ale kto wie…

„W chmurach” to bardzo dobrze opowiedziana historia, z błyskotliwym scenariuszem i obsadą aktorską. Jednakże dla niektórych fabuła, którą będą mogli ujrzeć w obrazie, może przywołać uczucie deja vu, ale myślę, że to deja vu nie zakłóci seansu bardzo dobrego filmu, jakim w moim przekonaniu jest „W chmurach”.

Ocena: 8/10

Tytuł oryginalny: Up in the Air
Reżyseria: Jason Reitman
Scenariusz: Sheldon Turner, Jason Reitman
Zdjęcia: Eric Steelberg
Muzyka: Rolfe Kent
Produkcja: USA
Gatunek: Dramat, Komedia
Data premiery (Świat): 05.09.2009
Data premiery (Polska): 26.02.2010
Czas trwania: 109 minut
Obsada: George Clooney, Vera Farmiga, Anna Kendrick, Jason Bateman, Amy Morton, Melanie Lynskey