Filmografia Władysława Pasikowskiego
UWAGA! ARTYKUŁ ZAWIERA W PEWNYCH CZĘŚCIACH SŁOWA UWAŻANE POWSZECHNIE ZA WULGARNE ORAZ SZCZEGÓŁY DOTYCZĄCE FABUŁY
SPIS TREŚCI
1. WSTĘP
2. FILMY
3. INNE DOKONANIA TWÓRCZE
4. BŁĘDY I CIEKAWOSTKI
5. CYTATY
6. CO TY WIESZ O…?
7. AKTORZY PASIKOWSKIEGO
8. PASIKOWSKI VS TARANTINO
– Idziesz, Czesiu?
– Idę, idę…
– No to chodź…
1. WSTEP
– Ty, Marlowe…
W latach 90. w polskim kinie istniało praktycznie tylko jedno nazwisko – Władysław Pasikowski. Ten syn biletera kinowego z Łodzi (rocznik ’59), zakochany w filmach Kazana, Ritta, Bergmana, Boormana, pozostający pod wpływem Peckinpaha i Scorsese, dokonał istnej rewolucji w kinematografii po roku 1989. Jedni z miejsca okrzyknęli go polskim Tarantino, ze względu na dużą dawkę artystycznie eksponowanej przemocy oraz seks i wulgarność. Inni, mając to samo na uwadze, nazywali go prostakiem i chamem, który kreuje świat pełen wypalonych pseudomacho i kobiet zasługujących tylko na miano szmat. Ale i oni nie mogli się nie zgodzić z faktem: Pasikowski to obok Juliusza Machulskiego i Macieja Ślesickiego zdecydowanie największe odkrycie w polskim kinie skierowanym do mas. A sam Pasikowski? Mimo, że w swej filmografii na siedem tytułów ma aż sześć filmów sensacyjnych, nie uważa się za twórcę kina akcji, lecz kina popularnego. Na ekranie prezentuje twardy, surowy, męski świat, w życiu prywatnym jest (jeśli wierzyć Bogusławowi Lindzie) wrażliwy jak panienka. Lubi Eminema, jego ulubiony film jego idola – Martina Scorsese – to „Taksówkarz”. Ma w domu pistolet i strzela nie gorzej niż porucznik Maurer. Zapytany, czy gdy skończą mu się pomysły na filmy, zacznie kręcić sit-comy odpowiada: „Nawet wtedy spróbuję pisać książki”.
2. FILMY
– Chłopaki po służbie się nudzą, a one jęczą po włosku…
KROLL (1991)
Scenariusz i reżyseria… Władysław Pasikowski
Zdjęcia… Paweł Edelman
Muzyka: Michał Lorenc
Montaż: Zbigniew Niciński
Producent: Juliusz Machulski
Obsada: Bogusław Linda (por. Arek)
Olaf Lubaszenko (szeregowy Marcin Kroll)
Cezary Pazura (kapral Edward Wiaderny)
Dariusz Kordek (Kuba Berger)
Ewa Bukowska (Agata Krollowa)
Agnieszka Różańska (Marta Kroll)
Alicja Jachiewicz (matka Krolla)
Tadeusz Szymków (szeregowy Tadeusz Chudziński „Chudy”)
Maciej Kozłowski (kapitan WP)
Maciej Robakiewicz (Meles)
Lidia Popiel (Angela Meles)
Dariusz Siatkowski (Artur, znajomy Krolla i Bergera)
Robert Moskwa (kapral Bogunia)
Andrzej Mastalerz (szeregowy Młody)
I inni
Marcin Kroll odbywa w armii zasadniczą służbę wojskową. Przyjaźni się z szeregowcem Chudym, którego poniżanie jest ulubioną rozrywką podoficerów. Pewnego dnia Kroll dostaje list, w którym „życzliwy” donosi mu o romansie jego żony z jego najdawniejszym przyjacielem, Kubą Bergerem. Marcin ucieka, by wymierzyć im sprawiedliwość. W tym samym czasie zaszczuty Chudy popełnia samobójstwo. Dowódca jednostki obawia się, że te dwa „wypadki” go skompromitują, do tego wraz z Krollem zniknął karabin maszynowy. W pościg za uzbrojonym dezerterem ruszają wypalony żandarm Arek i „kat” Chudego, kapral Wiaderny. Matka Marcina na wieść o ucieczce syna dostaje ataku serca. Nastoletnia siostra Krolla, Marta, odnajduje Kubę i zmusza go, by pomógł jej znaleźć brata. Od tej pory Kuba, Arek, Wiaderny, Marta i żona Krolla, Agata, rozpoczynają poszukiwania w dyskotekach, szpitalach i hotelach. Gdy w końcu Agata odnajduje Krolla, ten bije ją i gwałci. Następnego dnia zostaje schwytany. Berger, który uświadomił sobie, co czeka jego przyjaciela za dezercję, szantażuje Wiadernego, by pomógł mu uratować Marcina…
Inspirowany wspomnieniami kolegi z wojska debiut Pasikowskiego stał się jego „wejściem smoka” do polskiego show-biznesu. 32-letni wówczas reżyser ożenił film sensacyjny z dramatem psychologicznym, czyniąc zeń miejską baśń z morałem, że za wszystko w życiu płacimy mniej lub bardziej boleśnie. Na sukces „Krolla” złożyły się genialne dialogi, ponura oprawa dźwiękowa Michała Lorenca, ale przede wszystkim wyraziste kreacje aktorów, obsadzonych wbrew ich emploi. Pasikowski zasłużenie dostał za ten film deszcz nagród w Gdyni i udowodnił, że film akcji nie musi być filmem pustym i powierzchownym.
OCENA: 5/6
PSY (1992)
Scenariusz i reżyseria: Władysław Pasikowski
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Michał Lorenc
Montaż: Zbigniew Niciński, Wanda Zeman
Producent: Juliusz Machulski
Obsada: Bogusław Linda (Franz Maurer)
Marek Kondrat (Olo Żwirski)
Janusz Gajos (mjr Gross „Siwy”)
Cezary Pazura (podpor. Waldemar Morawiec „Nowy”)
Agnieszka Jaskółka (Angela Wenz)
Edward Linde Lubaszenko (kapitan Tadeusz Stopczyk)
Zbigniew Zapasiewicz (senator Wencel)
Jan Machulski (mjr Walenda)
Aleksander Bednarz (mjr Stanisław Bień)
Marek Frąckowiak (Kazek)
Tadeusz Szymków (Jerzyk)
Olaf Lubaszenko (Młody)
Witold Bieliński (Student)
Ryszard Fischbach (Dziadek)
Zbigniew Bielski (Kaniewski)
Tomasz Deded (Wawro)
Maciej Kozłowski (Barański)
Andrzej Musiał (Ochocki)
Tadeusz Huk (Marian „Wielki” Słaby)
Dariusz Odija (słaby)
Artur Żmijewski (Elegant)
i inni
Rok 1990. Franz Maurer, prawnik i były oficer SB zostaje po weryfikacji przeniesiony wraz z grupą kolegów do policji kryminalnej. Podczas rutynowej akcji aresztowania przemytnika samochodów, grupa Maurera zostaje zaatakowana przez nieznanych napastników. W efekcie giną trzej policjanci. Franz zostaje oskarżony o rażące zaniedbanie na służbie i odsunięty od dochodzenia. Z pomocą dwóch przyjaciół – Nowego i Ola – chce je kontynuować na własną rękę. Wie, że za masakrą w motelu stoją inni byli agenci bezpieki. Nie ma jednak pojęcia, że dla szefa morderców, mjra Grossa, pracuje od niedawna Olo. Sytuacja zaostrza się, gdy Maurer aresztuje niejakiego Bluszcza-chemika, który miał dla Grossa wytwarzać amfetaminę, gdy ten usunie z narkotykowego rynku obecnych potentatów – braci Słabych. Gross poleca Olowi dogadać się z Franzem. Skutek rozmów jest zaskakujący – nastoletnia dziewczyna Maurera, Angela, opuszcza swego ukochanego na rzecz bogatego teraz Ola. Wkrótce Franz zostaje zwolniony definitywnie z policji. Korzystając z kontaktów w półświatku, kupuje karabin maszynowy…
Zdecydowanie najlepszy film Pasikowskiego, najbardziej peckinpahowski w jego twórczości (przywodzi na myśl słynną „Elitę zabójców”), a zarazem źródło wielkich kontrowersji. Tym razem reżyser mając nieco większy budżet postawił na miejski western w klimacie „Brudnego Harry’ego” czy „Francuskiego łącznika”. Powtórnie zaangażował najlepszych polskich aktorów, z których najbardziej wybija się Marek Kondrat – mimo braku doświadczenia w produkcjach sensacyjnych znakomicie odegrał postać Ola. Film z miejsca stał się kultowy, 90% cytatów przeszło do języka potocznego, zaś postać Franza Maurera – połączenie Harry’ego Callahana z Humprey’em Boggartem – stała się ikoną pop-kultury. „Psy” natychmiast po premierze zyskały wielu naśladowców, sam Pasikowski natomiast postanowił osobiście zdyskontować sukces swego block-bustera…
OCENA: 6/6
PSY 2. OSTATNIA KREW (1994)
Scenariusz i reżyseria: Władysław Pasikowski
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Michał Lorenc
Montaż: Wanda Zeman
Producent: Janusz Dorosiewicz
Obsada: Bogusław Linda (Franz Maurer)
Cezary Pazura (komisarz Waldemar Morawiec „Nowy”)
Artur Żmijewski (Radosław Wolf „Elegant”)
Magdalena Dandourian (Nadia)
Walerij Prijomychow (Sawczuk)
Siergiej Szakurow (płk Jakuszyn)
Aleksander Bednarz (mjr Stanisław Bień)
Edward Linde Lubaszenko (kapitan Tadeusz Stopczyk)
Jan Machulski (mjr Walenda)
Sławomir Sulej (Wyrek)
Jerzy Zelnik (Sarzyński)
Piotr Zajczenko (Ganz)
Radosław Pazura (rosyjski najemnik)
Ilja Zmiejew (rosyjski najemnik)
Zbigniew Bielski (Kaniewski)
Tomasz Dedek (Wawro)
i inni
Od rozprawy Franza z Olem minęły cztery lata. Dzięki kaucji wpłaconej przez brata, Maurer opuszcza więzienie. Krótko pracuje w hucie, skąd zostaje wyrzucony jako łamistrajk i kryminalista. Odnajduje go dawny znajomy, najemnik Radosław Wolf. Proponuje mu pracę dla potentata w handlu bronią, Sawczuka. Franz zgadza się, wciąga do współpracy przyjaciela z policji, Nowego. Nie wie, że ten ma za zadanie szpiegować Wolfa, na którego od dawna poluje polski wywiad. Maurer wikła się dodatkowo w romans z zakupioną za skrzynkę wódki kochanką Radosława, Nadią. Wkrótce wraz z Wolfem i Nowym udają się do Terespola po odbiór pieniędzy Sawczuka od rosyjskich najemników. Ponieważ ci nie zamierzają ich oddawać, wywiązuje się walka, w wyniku której Nowy traci kciuk, a Franz i Wolf zabijają nielojalnych wspólników. Po powrocie do Polski Maurer orientuje się, że Sawczuk to potwór, któremu zależy jedynie na zarabianiu milionów na śmierci niewinnych ludzi. Postanawia powstrzymać odjazd pociągu z bronią dla Serbów. W pościg za nim rusza Wolf…
Stara hollywoodzka zasada brzmi „sequel not equal” – „część druga nigdy nie dorówna części pierwszej”. Tak też jest i w tym przypadku. Pasikowski nakręcił film przyzwoity, na dobrym poziomie, ale o klasę gorszy niż „Psy”. Inaczej zresztą nie mogło być. Jest to pierwszy tak amerykański film tego reżysera (choć krytycy już „Krolla” chrzcili „polskim kinem hollywoodzkim”), sam tytuł nawiązuje do przeboju z Sylvestrem Stallone’m, „Rambo. Pierwsza krew”. Można pokusić się nawet o stwierdzenie, że jest to najbardziej tarantinowski ze wszystkich filmów naszego reżysera. Pasikowski ponownie zebrał znakomitą, tym razem naprawdę międzynarodową obsadę, ale widać, że niektórzy aktorzy (zwłaszcza Linda) powoli męczą się swoimi wizerunkami. Dialogi także znakomite, ale do obiegu codziennego weszły już w mniejszej ilości niż w przypadku poprzednich filmów. Najbardziej z całej produkcji broni się jazzowa muzyka Michała Lorenca i slogan „Wyrwałem chwasta!”
OCENA: 5/6
SŁODKO-GORZKI (1996)
Scenariusz i reżyseria: Władysław Pasikowski
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Marcin Pospieszalski, Tomasz Lipiński
Montaż: Wanda Zeman
Producent: Janusz Dorosiewicz
Obsada: Rafał Mohr (Mateusz Hertz „Mat”)
Rafał Olbrychski (Maria Leon Schultz „Marlon”)
Anita Werner (Paulina Brońska)
Michał Dworczyk (Igor)
Marek Kondrat (dyrektor)
Bogusław Linda (Filip Kamiński/”wampir”)
Olaf Lubaszenko (brat Mata)
Jadwiga Jankowska-Cieślak (prof. Gnat)
Edward Linde Lubaszenko (ojciec Mata)
Joanna Pierzak (Luśka)
Tomasz Lipiński (w roli samego siebie)
Christoph Rex-Jarnot (fotograf roku/ „wampir”)
Artur Żmijewski (Adam)
i inni
Mateusz Hertz, zwany Matem, to najlepszy uczeń klasy maturalnej XXIX Liceum. Po powrocie z olimpiady wiedzy o literaturze w Budapeszcie dowiaduje się, że jeden z uczniów, nielubiany Bąbel, popełnił samobójstwo. Mat, który nigdy nie okazał chłopcu serdeczności, postanawia wyjaśnić, co skłoniło Bąbla do tak makabrycznej decyzji. Nikt mu jednak nie zamierza pomóc: najlepszy przyjaciel, Marlon, jest bardziej zainteresowany kolejnymi miłosnymi podbojami, mogący coś wiedzieć Igor milczy, nauczyciele dają Matowi do zrozumienia, że są ważniejsze sprawy niż śmierć Bąbla, a policja ogranicza się do suchych przesłuchań. Tymczasem Mat poznaje piękną Paulinę, w której się zakochuje z wzajemnością. Pewnego dnia dziewczyna zaczyna się bardzo dziwnie zachowywać. Następnego, Mat poznaje odpowiedź na dręczące go pytanie…
Nieoczekiwana zmiana gatunku i… całkiem spory sukces. Pasikowski zamiast kręcić kolejny sensacyjny blockbuster, nawiązał do kina młodzieżowego w stylu „Amerykańskiego graffiti” czy „Dzieciaków”. W rolach głównych obsadził młodych, w dużej mierze nieprofesjonalnych aktorów, zaś etatowym odtwórcom pierwszoplanowych ról w jego poprzednich filmach (Linda, Kondrat, Pazura, Lubaszenko) powierzył wyraziste role drugoplanowe. W filmie mamy więcej rockowych piosenek (autorstwa lidera Tiltu, Tomasza Lipińskiego) i sporo dobrych dialogów. Być może nie kultowy Pasikowski, ale ogląda się rewelacyjnie.
OCENA: 5/6
DEMONY WOJNY WG GOYI (1998)
Scenariusz i reżyseria: Władysław Pasikowski
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Marcin Pospieszalski
Montaż: Wanda Zeman
Producent: Włodzimierz Otulak
Obsada: Bogusław Linda (mjr Edward Keller)
Tadeusz Huk (mjr Czesław Kusz)
Zbigniew Zamachowski (kapral Moraczewski „Houdini”)
Olaf Lubaszenko (por. Czacki)
Artur Żmijewski (sierż. Biniek)
Mirosław Baka (plutonowy Cichy)
Aleksandra Nieśpielak (Nicol)
Radosław Pazura (szeregowy Jankowski „Johnny”)
Bartłomiej Topa (Max)
Krzysztof Kiersznowski (Ziarno)
Szymon Bobrowski (szeregowy Jarosław Boruń „Bor”)
Tadeusz Szymków (szeregowy Piotr Boruń)
Christoph Rex-Jarnot (najemnik Filip)
Zbigniew Zapasiewicz (minister MON)
i inni
Rok 1996. Trwa wojna na Bałkanach. Dowódca polskiej jednostki międzynarodowych sił pokojowych IFOR, mjr Keller, zapobiega samosądowi bośniackiej milicji nad grupą najemników. Incydent zostaje jednak nagłośniony tak, iż Keller zostaje oskarżony o zamordowanie ludzi, których rzekomo uratował. Decyzją ministra MON ma go zastąpić jego były dowódca, mjr Kusz, który przybywa wraz z prowadzącym dochodzenie przeciw Kellerowi porucznikiem Czackim. Keller ma zdać służbę, gdy radziści odbierają komunikat od pilota zestrzelonego norweskiego śmigłowca. Keller organizuje zespół ratowniczy, który ma odnaleźć i pomóc rannym. Komandosi zapuszczają się na teren niejakiego Skiji, okrutnego zbrodniarza wojennego. Keller dociera do obozu wroga, skąd potajemnie zabiera jedynych, którzy przeżyli katastrofę helikoptera: dziennikarkę Nicol i reprezentanta rządu Ivanova. Okazuje się, że są oni w posiadaniu kasety video, kompromitującej głowę jednego ze zwaśnionych państw. Taśmę chcą zdobyć Skija i jego wspólnik, niemiecki najemnik Filip. Bandyci ruszają w pościg za uziemionymi żołnierzami…
Film czerpiący z tradycji amerykańskiego kina wojennego w stylu „Plutonu”, „Czasu Apokalipsy”, „Parszywej dwunastki” i dziwnie dryfujący w stronę „Rambo”. Dobry, ale brak mu klimatu „Krolla” i „Psów” – inna rzecz, że osiągnięcie takiego klimatu było raczej nierealne. Najmocniejsze strony filmu to dialogi, które są naprawdę cięte, muzyka oraz mocne, ale nie przejaskrawione postaci. Jak zwykle najlepiej radzi sobie Linda, choć momentami odnosi się wrażenie, jakby był zmęczony swoim imagem.
OCENA: 4,5/6
OPERACJA: SAMUM (1999)
Reżyseria: Władysław Pasikowski
Scenariusz: Robert Brutter i Maciej Dutkiewicz (nie wymienieni w czołówce)
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Goran Bregovic
Montaż: Wanda Zeman
Producent: Piotr Dejmek, Andrzej Terej
Obsada: Marek Kondrat (Józef Mayer)
Radosław Pazura (Paweł Ziembiński vel Paweł Mayer)
Bogusław Linda (Edward Broński)
Olaf Lubaszenko (Stanisław Kosiński)
Anna Korcz (Karen Pierce)
Tadeusz Huk (pułkownik, szef UOP-u)
Jerzy Skolimowski (Hayes)
Gustaw Holoubek (Shopsovitz)
Turgul Cetiner (“Dziadunio” Faycal)
i inni
Józef Mayer był kiedyś gwiazdą polskich tajnych służb. Obecnie jest totalnie wypalony, do tego przeszedł ciężką chorobę serca. Gdy jednak jego były szef informuje go o aresztowaniu w Iraku jego syna, Pawła, decyduje się znów ruszyć do akcji. Korzystając z dawnych znajomości ustala, co było przyczyną aresztowania Pawła oraz załatwia sobie lewe papiery i przerzut do Iraku. Nie wie, że jego dawny dowódca planuje użyć go jako figurki, by agenci Broński i Kosiński mogli spokojnie wywieźć na Zachód trzech amerykańskich szpiegów. Na miejscu Mayer współpracuje z Kosińskim i Brońskim, ich asystentem „Dziaduniem” Faycalem oraz uśpionym agentem KGB, Panajewem. Kontaktuje się z nim również była kochanka Pawła, Karen Pierce, która jest oficerem Mossadu. Wyjawia Mayerowi, że cała gra toczy się o mikrofilm z planem narad Saddama Hussajna, a on i jego syn są najmniej ważni…
Trudno nazwać ten film filmem Pasikowskiego. Zrealizowany wg cudzego scenariusza, którego autorzy (współtwórca „Ekstradycji” Brutter i reżyser „Fuksa” Dutkiewicz) wycofali nazwiska z czołówki, niezadowoleni script-doctoringiem twórcy „Krolla”, przypomina raczej podróbkę amerykańskiego kina akcji niż solidny moralitet kryminalny. Dobrzy aktorzy grają przeciętnie, wkładu koncernu Warner Bros. nie widać, do tego Pasikowski, by zrealizować film, musiał ratować się product-placementem (piwo Strong). „Operacja Samum” to film znośny, idealny na męski wieczór, ale prawdziwi fani Pasikowskiego będą rozczarowani.
OCENA: 3/6
REICH (2001)
Scenariusz i reżyseria: Władysław Pasikowski
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Tomasz Stańko
Montaż: Wanda Zeman
Producent: Kazimierz Rozwałka
Obsada: Bogusław Linda (Alex)
Mirosław Baka (Andre)
Krzysztof Pieczyński (Wiesiek)
Aleksandra Nieśpielak (Ola)
Julia Rzepecka (Iwona)
Denis Delic (Gordan)
Artur Dziurman (Cygan)
Dariusz Siatkowski (Seler)
Andreas Glatzel (Gratz)
Łukasz Garlicki (Marcin)
i inni
Alex służył przed laty w Legii Cudzoziemskiej, obecnie jest zawodowym zabójcą. Ostatnio jednak interesy nie idą mu najlepiej, ponadto chce porzucić krwawą profesję. Jego szef, berliński gangster Gordan, wysyła go na wakacje do Polski. Aleksowi towarzyszy jego przyjaciel Andre, także morderca na zlecenie. Zatrzymują się w Sopocie, gdzie poznają dwie atrakcyjne panie: modelki Olę i Iwonę. Muszą też udaremnić próbę kradzieży ich samochodu, którą zlecił kochanek Oli, Wiesiek, boss lokalnej mafii. Pobicie swoich ludzi uznaje za agresję ze strony konkurencyjnego gangu i ściąga z Niemiec płatnych zabójców. Alex i Andre bez problemu opuszczają miasto i zatrzymują się na plaży, jednak ciągle utrzymują kontakt z poznanymi dziewczynami, w których się z wzajemnością zakochują. Gordan wykorzystuje, że Andre jest w Polsce i każe mu odebrać „towar” od niejakiego Selera, właściciela obskurnej agencji towarzyskiej. Andre natyka się w lokalu na ludzi Wieśka, szefa Selera. Życie ratuje mu Alex, który zabija wszystkich gangsterów. Wiesiek jest święcie przekonany, że tak brutalne ataki to robota rosyjskiej mafii. Z Niemiec przyjeżdżają zabójcy: Cygan i Pajac. Z przerażeniem rozpoznają w Aleksie legendę w branży. Wiesiek decyduje się wystawić przeciwko Aleskowi i Andre całą swoją armię…
Żeby wczuć się w ten film, trzeba go obejrzeć kilka razy. Jeden z lepszych w twórczości Pasikowskiego, ale brak tu ducha „Psów” czy „Krolla”. Jest to jednak (w przeciwieństwie do wcześniejszej „Operacji Samum”) film TEGO reżysera pełną gębą. Są zatem ostre kreacje, jest męska przyjaźń, są fałszywe kobiety, są mocne dialogi i jest kolejna ścieżka dźwiękowa do pokochania. Minusem może być sposób potraktowania gangsterów, którzy w niczym nie przypominają majora Grossa czy Sawczuka, prędzej już podrzędnych dresów. Niemniej film warty uwagi, który można ulokować gdzieś w środku stawki Pasikowskiego
OCENA: 4/6
3. INNE DOKONANIA TWÓRCZE
– Mówi się, że jeszcze dwa lata temu byłby obywatelem DDR i funkcjonariuszem STASI…
Po „Reichu” Pasikowski nie nakręcił ani jednego filmu kinowego. Przez jakiś czas miał być reżyserem „Klossa”, remake’u kultowego serialu „Stawka większa niż życie”, jednak spory z twórcami postaci agenta J23, Andrzejem Szypulskim i Zbigniewem Safjanem, doprowadziły do zawieszenia realizacji filmu. Sugerowano mu, by nakręcił „Psy 3” (tu protestował Bogusław Linda), on sam myślał o kontynuacji „Demonów wojny”. Jak mówił w wywiadach, pisał scenariusz o polskiej misji wojskowej w Iraku. W Internecie popularna była plotka na temat filmu historycznego „Zawisza Czarny”, który miał podobno reżyserować. Od kilku lat planuje realizację komedii kryminalnej „Maszyna losująca” o czterech przyjaciołach, którzy trafiają szóstkę w totolotka. W rolach głównych mieliby wystąpić Bogusław Linda, Marek Kondrat, Cezary Pazura i Olaf Lubaszenko. Wspominał także o filmie z Cezarym Pazurą „Kolekcja jesienna w Paryżu”, który miałby się rozgrywać w świecie projektantów mody, a podobno Marek Kondrat usiłował go zainteresować scenariuszem o romansie dwojga dojrzałych ludzi. Ostatnio stworzył dialogi do nowego filmu Andrzeja Wajdy – „Katyń”.
W 2003 roku Telewizja Polska zaproponowała mu zrealizowanie scenariusza Macieja Maciejewskiego. W efekcie powstał dwunastoodcinkowy serial „Glina” z Jerzym Radziwiłowiczem w roli komisarza Andrzeja Gajewskiego oraz Maciejem Sthurem i Robertem Gonerą jako jego partnerami. W serialu wystąpiło kilku aktorów znanych z wcześniejszych filmów Pasikowskiego (Tadeusz Szymków, Andrzej Musiał), co ciekawe operatorem nie był po raz pierwszy przyjaciel reżysera – Paweł Edelman, zaś montażem nie zajęła się etatowa współpracowniczka Pasikowskiego – Wanda Zeman. Muzykę stworzył za to Michał Lorenc, który nie pracował z reżyserem od czasu „Psów 2”. „Glina” zdobył bardzo przychylne recenzje oraz opinie widzów. Wprowadzony równolegle z „Falą zbrodni” na Polsacie i „Kryminalnymi” na TVN, zdobył największą widownię. Obecnie Pasikowski pracuje nad drugą częścią.
Pasikowski miał także krótki romans z Teatrem. W roku 2002 zrealizował dla Teatru Powszechnego „Kto się boi Virginii Woolf?” z Markiem Kondratem i Krystyną Jandą w rolach głównych. Szykował się także do realizacji sztuki Davida Mameta „Glengarry Glen Ross”, projekt nie został zrealizowany z powodów niemożności ustalenia wspólnego terminu z Markiem Kondratem, który miał grać rolę główną. Jak sam mówił, chętnie przygotowałby spektakularną adaptację „Makbeta” z Bogusławem Lindą, jednak na razie o projekcie nic nie słychać.
Mało kto wie o tym, że twórca „Psów” jest także pisarzem. Napisał książkę fantasy „Ja, Gelerth”, o świecie po III wojnie światowej, która cieszyła się umiarkowaną popularnością. Jego druga książka, „Wysłuchane modlitwy”, póki co nie została wydana.
Warto jeszcze odnotować role filmowe Pasikowskiego. Ograniczają się one jednak jedynie do epizodów we własnych filmach. W „Słodko-gorzkim” zagrał „wampira” w dyskotece „Studio”, zaś w „Reichu” zasiadał w jury konkursu „Modelka Roku”. Pasikowski uważa się za człowieka bez talentu aktorskiego, więc, jak sam mówi, „nie gra, tylko występuje”.
4. BŁĘDY I CIEKAWOSTKI
– Podobno to taka sama prawda jak to, że Franz miał strzelać do Papieża
WŁADYSŁAW PASIKOWSKI
– urodziny obchodzi 14 czerwca
– jak powiedziała Krystyna Janda, Pasikowski ma dwie zasady: nie je słodyczy i nie spotyka się z dziennikarzami;
– Pasikowski jest wielkim wrogiem pirackich kopii filmu, jak mówi, każdy kto kupuje film na stadionie dobija kinematografię;
– za najlepszego polskiego aktora uważa Bogusława Lindę;
– chciałby pracować z Lindą, Mirosławem Baką, Markiem Kondratem, Olafem Lubaszenką, Cezarym Pazurą, Arturem Żmijewskim, Agatą Buzek;
– udziału w jego filmach mieli odmówić Jerzy Kryszak, Leonard Pietraszak i… Cezary Pazura;
– twórca słynnego, lecz szybko usuniętego z bloków reklamowych, spotu batonika Picnic;
– aż w czterech jego filmach („Kroll”, „Psy”, „Psy 2”, „Słodko-gorzki”) przewija się imię „Angela”;
– ma 202 centymetry wzrostu;
– jeden z jego scenariuszy, „Glock 17” został odrzucony ze względu na zbyt wiele elementów pornograficznych;
– mimo, że Cezary Pazura studiował w Łodzi w tym samym czasie, co i on, poznali się dopiero dzięki Juliuszowi Machulskiemu;
– etykietka „polskiego Tarantino” przylgnęła do niego po premierze „Psów”, głownie ze względu na zbieżność tytułów między filmem jego, a „Wściekłymi psami” QT. Wielu krytyków uważało, że tytuł filmu Pasikowskiego był inspirowany filmem Tarantino. Tymczasem Pasikowski zauważał, że jego film wszedł na ekrany wcześniej, a realizowany był w tym samym czasie, co film QT. To także Pasikowski promował ten film w Polsce, po seansie w Paryżu.
KROLL
– na planie tego filmu Bogusław Linda poznał swoją przyszłą żonę, Lidię Popiel, która grała „znajomą” Kuby Bergera, Angelę;
– mówiąc o Angeli, warto jeszcze nadmienić, że sposób jej prezentacji (ciasna bielizna, szlafroczek, „witanie się” z Kubą) został ukazany jak przedstawianie „dziewczyny gangstera” w kryminale z lat 40… Biorąc pod uwagę, że jej domniemany mąż, Meles, posiada kilka samochodów (dając Kubie Mercedesa mówi, żeby „wziął tego”), a w schowku na rękawiczki trzyma gaz łzawiący, można się zastanawiać, czy faktycznie nie była ona dziewczyną gangstera;
– słynną kwestię „Nie chce mi się z wami gadać” Bogusław Linda wypowiada właśnie w „Krollu”, a nie, jak się sądzi, w „Psach” (tam pojawia się zmutowana wersja – „Nie chce mi się z tobą gadać”);
– w filmie słychać piosenki modnych zespołów punk-rockowych: Kultu („Krew Boga”) i Tiltu („Gdzie te serca”);
– nazwisko „Berger” i wątek zamiany ubraniami pojawiły się wcześniej w słynnym musicalu „Hair”;
– w jednym z odcinków serialu kryminalnego „Oficerowie” bodyguard grany przez Szymona Bobrowskiego jest zaczepiany przez lokalnych meneli. Rozchyla wówczas marynarkę, by pokazać im pistolet. Menel pyta go z kpiną, czy jest Bogusławem Lindą. Było to oczywiste nawiązanie do sceny z „Krolla”, w której grany przez Lindę Arek, chcąc by grupa meneli dała Wiadernemu spokój, rozpina marynarkę, ukazując szelki z kaburą (wtedy także pada ironiczny komentarz „Ty, menda! Nie strasz, nie strasz!”)
– szeregowy Chudziński był – wg słów Bergera – szintoistą. Wydaje się to o tyle dziwne, że w czasie realizacji filmu nie istniał w Polsce kościół szintoistyczny;
– debiut filmowy Ewy Bukowskiej;
– kwestia „Nie chce mi się z wami gadać” była wykorzystana w reklamie publicznej „Pij mleko! Będziesz wielki!”, w której zagrał porucznik Arek, czyli Bogusław Linda;
PSY
– do budżetu filmowego z własnej kieszeni dokładali… Władysław Pasikowski i Bogusław Linda;
– na konferencje prasowe filmu Bogusław Linda przychodził w skórzanej kurtce Franza, palił papierosy, a na pytanie o rolę mówił: „Skurwysyna gram”;
– pierwsza rola sensacyjna w dorobku Marka Kondrata;
– słynna scena tortur Wietnamczyka w warsztacie była inspiracją dla młodocianych przestępców, którzy w ten sam sposób dokonali w 1997 roku brutalnego morderstwa;
– dwie grupy kabaretowe: Jurki i Nieroby, miały w swym repertuarze skecze parodiujące „Psy”- Jurki skupiły się na wątku Franza, Ola i Angeli, Nieroby na relacji Franz Maurer – Nowy;
– mimo, że w napisach końcowych pojawia się nazwisko Jolanty Fraszyńskiej, aktorka nie pojawia się na ekranie. Miała ona grać dziewczynę w PDD, który odwiedza Maurer, ale scenę z jej udziałem wycięto;
– w jednej ze scen Maurer mówi, że jeden z policjantów zabitych w motelu dostał dwa strzały w głowę. W rzeczywistości dostał jeden strzał w głowę i jeden w plecy;
– bohater grany przez Marka Kondrata ma na nazwisko Żwirski. Dokładnie tak samo nazywał się prezes więzienia w „Vabanku 2, czyli Ripoście”, którego reżyserem był producent „Psów” – Juliusz Machulski;
– w jednym z odcinków animowanej parodii talk show „Pod Gradobiciem Pytań” w telewizji 4Fun gościem programu jest znany polski aktor kina akcji Bobusław Migdał. Mówi, że po występie w filmie „Suki” bardzo identyfikuje się z policjantami. Wyznaje, że jego miłość to zbieranie kasztanów. Gdy prowadzący pyta, czemu nie zbiera np. żołędzi, Migdał atakuje go: „A co ty wiesz o zbieraniu żołędzi?”. Było to oczywiste nawiązanie do Bogusława Lindy, „Psów” i nigdy nie wypowiedzianej kultowej kwestii Franza Maurera;
– adwokat żony Franza, Amerykanin Allison, w rozmowie z Angelą musi korzystać z pomocy tłumacza, gdyż nie mówi po polsku. Gdy zjawia się Maurer, Angela mówi mu po polsku, że Allison chce kupić jego dom, a ten… po angielsku poprawia ją, że chce go sprzedać. Zastanawiające, jak w takim szybkim tempie nauczył się naszego języka?;
– po sukcesie „Psów” Marek Kondrat zagrał bardzo zbliżoną do Maurera postać w serialu Wojciecha Wójcika „Ekstradycja”. Jego bohater, komisarz Halski, miał na imię… Olo;
– „Psy” zostały również sparodiowane w filmie Juliusza Machulskiego „Kiler”. Główny bohater, Jurek (Cezary Pazura), wczuwając się w rolę płatnego zabójcy ogląda na video filmy sensacyjne, a potem odgrywa przed lustrem poszczególnych bohaterów. Są wśród nich John McClane („Szklana pułapka”), Travis Bickle („Taksówkarz”), Leon („Leon zawodowiec”) i… Franz Maurer. Ciekawostkę stanowi fakt, że Jurek oglądał tylko pierwszą część filmu, a przed lustrem posługuje się także cytatem z sequela;
– rodzice Zbyszka Godlewskiego, zastrzelonego w Trójmieście studenta, który był inspiracją dla postaci Janka Wiśniewskiego z ballady Mieczysława Cholewy, próbowali zmusić Pasikowskiego, by usunął z filmu scenę, w której pijani esbecy wynoszą swego zalanego kolegę, rycząc przy tym właśnie „Balladę o Janku Wiśniewskim”;
– do wielkich fanów „Psów” zalicza się Borys Szyc, gwiazda serialu kryminalnego „Oficer”;
– w jednej ze scen esbek Kazek (Marek Frąckowiak) chce opowiedzieć Olowi kawał zaczynający się od słów „Utonął narciarz wodny i ratownik go dmucha usta-usta…” – tu Olo przerywa, gdyż zna ten dowcip. Jego puenta brzmiała następująco: „Dmucha i dmucha bez rezultatu. W końcu jeden z gapiów rzuca uwagę: <<Panie, wyciągnij mu pan najpierw dupę z wody, bo całe jezioro pan wypompujesz!>>”;
– w napisach końcowych popełniono trzy błędy w nazwiskach aktorów: Dariusz Odija (Słaby) został przemianowany na Dariusza Odyję, Teodor Gendera (Rosjanin) na Tadeusza Genderę, a Witold Bieliński (Student) na Witolda Bilińskiego;
– pielęgniarkę, nienawistnie patrzącą na palącego w szpitalu Franza, zagrała debiutantka Edyta Olszówka;
– zwariowana komedia „Pół serio” zawierała sekwencję „Romea i Julii” nakręconą w stylu „Psów”;
– rolę seksownej dziewczyny Wolfa zagrała znana modelka Katarzyna Butowtt;
– Artur Żmijewski zagrał tutaj handlarza bronią, ujętego w czołówce jako Elegant (mimo, że nigdy nie użył tego pseudonimu). W „Psach 2” zagrał taką samą postać, ale nazywała się ona już Radosław Wolf. Stanowiło to źródło spekulacji, czy Żmijewski gra jedną czy dwie postaci. Wątpliwości rozwiał sam Pasikowski, który w jednym z wywiadów potwierdził, że Wolf to Elegant;
– partia, do której należał przesłuchujący esbeków senator Wencel nazywała się Chrześciajńska Unia Jedności. Skrót wychodzi dość… hmmm… ordynarny;
– mimo nagrody na festiwalu w Gdyni, grająca Angelę Agnieszka Jaskółka nie kontynuowała kariery aktorskiej. Ukończyła studia prawnicze i jest adwokatem;
– w jednym z odcinków sit-comu „Rodzinka” główni bohaterowie grani przez Piotra Machalicę i Lucynę Malec poznają niemieckie, starsze małżeństwo. Grany przez Jacka Recknitza mąż o niepohamowanym temperamencie erotycznym nazywa się… Franz Maurer;
– w barze major Gross zamawia whisky z colą – prywatnie jest to ulubiony drink Władysława Pasikowskiego;
– według słów Wencla, Franz ma lat 37, tymczasem w chwili realizacji filmu Bogusław Linda miał lat 40;
– Adam Bór na podstawie scenariusza filmu napisał powieść pod tym samym tytułem;
– „Psy” swoją premierę telewizyjną miały dwa lata po premierze kinowej, 5 lutego 1994 roku… o północy;
PSY 2. OSTATNIA KREW
– słynna kwestia „Co ty, kurwa, wiesz o zabijaniu?” nigdy w filmie nie pada. Jest to (podobnie jak „Nie ze mną te numery, Brunner”) parafraza fragmentu dialogu między Maurerem a Nowym, który brzmi „Nic. Nie mów mi, kurwa, nic o zabijaniu”. Co ciekawe, powszechnie uważa się także, że cytat ten padł w pierwszej części „Psów”;
– w opisach na okładkach wydań filmu na VHS i DVD wrogiem Franza jest amerykański dyplomata William grany przez Marka Barbasiewicza. Marek Barbasiewicz rzeczywiście wystąpił w tym filmie, grał jednak bezimiennego sekretarza właściwego przeciwnika Maurera-Sawczuka;
– grający współwięźnia Franza, Wyrka, Sławomir Sulej nawiązał do swego występu u Pasikowskiego, grając podobną postać kryminalisty z zasadami w „Kilerze” Juliusza Machulskiego;
– fragmenty filmu pojawiły się w dramacie „Kratka”, w którym wystąpił grający bodyguarda Sawczuka Lech Dyblik ;
– pierwszy film, w którym razem wystąpili bracia Pazurowie: Cezary i Radosław;
– scena z dobijaniem rannego, ale podnoszącego broń Rosjanina przez Franza została zacytowana w „Superprodukcji” Juliusza Machulskiego, gdzie w ten sam sposób Robert Jarociński potraktował jednego ze zmasakrowanych bandytów;
– piosenkę „Nie pytaj mnie” napisał i wykonał lider Tiltu, Tomasz Lipiński, zaś teledysk do utworu wyreżyserował sam Pasikowski;
– z filmu dowiadujemy się, że mjr Bień i Nowy są rodziną, tymczasem nie było o tym mowy w „Psach”;
– także w jednej ze scen filmu mjr Bień podaje się za funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, podczas gdy w kolejnej znów jest oficerem policji;
– ostatnie sceny filmu zostały nakręcone na Hawajach;
– w jednej z pierwszych scen filmu morderca Wyrek jest wywlekany przez strażników na egzekucję. W chwili realizacji filmu kara śmierci była w Polsce zawieszona. Do tego, będąc skazańcem, Wyrek nie mógłby raczej przebywać w jednej celi z innym więźniem;
– podczas gdy „dwójka” w tytule filmu zapisywana jest cyfrą arabską, na okładce wydania DVD pisana jest cyfrą rzymską;
– w dwóch różnych wersjach napisowych bodyguard Sawczuka grany przez Mirosława Zbrojewicza nazywa się odpowiednio „Bolek” i „Oleg”;
– debiut filmowy Magdaleny Dandourian;
– Bogusław Linda strzela do rosyjskich najemników z dwóch pistoletów jednocześnie – identycznie jak Harvey Keitel we „Wściekłych psach”. Warto wspomnieć, że obaj aktorzy ubrani są dokładnie tak samo – czarny garnitur i biała koszula z krawatem;
– Artur Żmijewski bardzo często podkreślał w wywiadach, że to właśnie Pasikowski na planie „Psów 2” zrobił z niego mężczyznę;
– za rolę Nowego Cezary Pazura dostał nagrodę na Festiwalu Filmów Akcji w Valenciennes;
SŁODKO-GORZKI
– ostatni film, za który Pasikowski dostał nagrodę za najlepszą reżyserię;
– film dedykowany jest przez Pasikowskiego, Tomasza Lipińskiego i Pawła Edelmana ich pierwszym miłościom;
– scenariusz filmu powstał z niezrealizowanego scriptu Pasikowskiego „Szkoła żon”, który swego czasu wywołał skandal jako nazbyt erotyczny;
– autorem i wykonawcą dwóch piosenek z filmu jest odtwórca roli Marlona, Rafał Olbrychski;
– w rolę podrywacza „na inteligentnego”, Shelley’a, wcielił się Mikołaj Kondrat, syn Marka Kondrata, który zagrał tutaj dyrektora liceum;
– po występie w filmie, Anita Werner studiowała filmoznawstwo, dziś jest jedną z głównych prezenterek stacji TVN;
– pierwszy film Pasikowskiego, w którym Bogusław Linda nie grał roli głównej;
– pseudonim Schultza, Marlon, i sposób ubierania się nawiązują w oczywisty sposób do młodego Marlona Brando;
– w filmie w epizodycznej roli wystąpił popularny piosenkarz i aktor, Michał Bajor;
– trudno znaleźć tytuł i autora wiersza, który Marek Kondrat recytuje uczniom. Prawdopodobnie napisał go dla potrzeb scenariusza sam Pasikowski, zaś jako tytuł podawany jest często „Koniec Star-Fuckera” lub „Śmierć Star-Fuckera”. Samo określenie „Star-Fucker” pochodzi z piosenki zespołu The Rolling Stones;
DEMONY WOJNY WG GOI
– wykonawcami piosenek otwierających i zamykających film są Kasia Nosowska i Krzysztof Cugowski;
– scena z czającym się niedźwiedziem, to nawiązanie do analogicznej sceny z „Czasu Apokalipsy” Coppoli, w której Willarda i Chefa atakował w dżungli tygrys;
– pierwszy film Pasikowskiego ze znaczną ilością trupów;
– w epizodycznej roli dziennikarki radia RMF FM wystąpiła prawdziwa dziennikarka, Ewa Drzyzga;
– Aleksandra Nieśpielak jako nieliczna z „dziewczyn Pasikowskiego” zrobiła realną karierę;
– w opisach na płytach DVD i kasetach VHS nazwisko bandyty „Skija” było podawane jako „Skijo”.
OPERACJA SAMUM
– współproducentem filmu był grający rolę główną Marek Kondrat;
– w jednej ze scen grający agentów Olaf Lubaszenko i Bogusław Linda nucą motyw muzyczny z serialu szpiegowskiego „Stawka większa niż życie”.
– pracujący z Mayerem Arab „Dziadunio” nazywa się Faycal. Tak samo miał na nazwisko aktor, grający w „Krollu” rannego Araba ratowanego przez Marcina;
– Anna Korcz w scenach rozbieranych korzystała z pomocy dublerki, Anny Brusewicz;
– scenariusz filmu był rzekomo oparty na wydarzeniach autentycznych -między innymi dlatego ówczesny szef UOP-u, Gromosław Czempiński, stopował realizację projektu. Gdy w końcu rozpoczęły się zdjęcia, Czempiński zatrudnił się jako konsultant, chcąc… pilnować, by zbyt wiele prawdy nie wyciekło na ekran;
– w opisie na kasetach VHS wydanych przez Warner Bros. prezentując sylwetkę Marka Kondrata błędnie podano, że zagrał on w obu częściach „Psów”;
– w czołówce, Johna Edmondsona (pracownik ambasady USA) ujęto jako Johna Edmontsona;
– w jednej ze scen słychać słynny okrzyk Jerzego Dobrowolskiego „Yogi-babu”;
– w czołówce Olaf Lubaszenko został ujęty jako Olaf Linde-Lubaszenko;
– podobno na planie filmowym Anna Korcz miała przez cały czas spięcia z charakteryzatorkami, które nie radziły sobie z doklejaniem jej paznokci;
REICH
– krążą legendy jakoby scenariusz tego filmu Pasikowski miał napisać jeszcze w liceum;
– w jednej ze scen filmu Alex mówi, że był niedawno na Seszelach. Debiutancki film wyreżyserowany przez Bogusława Lindę nosił tytuł „Seszele”;
– scena wdychania przez Iwonę i jej kolegę kokainy, gdy ich „rurki” się spotykają, jest parafrazą sceny z filmu animowanego Walta Disney’a „Zakochany knudel”. Nie jest to pierwsze odniesienie Pasikowskiego do tej animacji: w „Słodko-gorzkim” „zakochanym kundlem” Marlon nazywa Mata, a jeden z utworów z soundtracku „Psów” autorstwa Michała Lorenca, nosi taki właśnie tytuł;
– film początkowo był planowany jako trzecia część „Psów”, jednak comeback’owi Franza Maurera sprzeciwiał się Bogusław Linda. Można jednak łatwo zauważyć pewne podobieństwa pomiędzy postaciami Alexa a Franza (w tym fantazyjny tatuaż);
– scena miażdżenia młotkiem dłoni złodzieja pochodzi z filmu Martina Scorsese „Kasyno”, gdzie w ten sam sposób ukarano nieuczciwego gracza;
– grającą nastoletnią modelkę Julia Rzepecka jest modelką w rzeczywistości;
– po pierwszym seksie Iwona mówi do Andre, że ma HIV, na co ten odpowiada, że ma skazę białka i wirus jest dla niego niegroźny. Tymczasem nie miałoby to raczej większego wpływu na niebezpieczeństwo zarażenia;
– ulubiony film Pasikowskiego w jego własnej twórczości;
5. CYTATY (WYBRANE)
– No i co, nic pan nie powie?
WŁADYSŁAW PASIKOWSKI
– Nie ma kina powszechnego, a kino alternatywne to nie jest kino; (odpowiedź na pytanie o kondycję polskiego kina);
– W kinie obowiązuje naczelna zasada – NIKT NIC NIE WIE;
– Film wymaga tylu starań, że szkoda ich na coś lżejszego (odpowiedź na pytanie, dlaczego nie kręci komedii romantycznych);
– Nienawidzę placement, ale często to jedyny sposób na domknięcie budżetu;
– Kino to jest utwór filmowy, zrealizowany na taśmie filmowej, wyświetlany w kinie;
– Kpiłem z tych, co tę ofiarę bez ustanku noszą od grudnia ’70 roku na barkach, jak sztandar, choć połowa z nich nie wiedziała wtedy, gdzie leży Gdańsk (o kontrowersyjnym wykorzystaniu w „Psach” piosenki „Ballada o Janku Wiśniewskim”);
– Źle się dzieje, że przemoc jest towarem rozrywkowym. Ale skoro jest, może odkrywa jakieś ciemne strony naszej natury? (o wykorzystywaniu przemocy w filmach);
– Wszystko, co mam do powiedzenia, jest na ekranie. Nie mam ochoty opowiadać „Halo” o swojej nowej narzeczonej;
– Nie taką historię i nie w tym czasie chciałem opowiedzieć (o filmie „Operacja Samum”);
– Wulgarne słowa używane są do przesady w tramwaju i na ulicy, a ja je ograniczam, jak mogę (o nadużywaniu przekleństw w jego filmach);
– Robię filmy o przyjaźni, a zwłaszcza o tym szczególnym momencie, gdy przyjaźń się rozpada;
– Ja mam jedną misję. Moją misją jest opowiadanie ciekawych historii w zajmujący sposób i nic więcej;
KROLL
(żołnierze wyławiają zwłoki)
Wiaderny: To Chudy…
Kapitan: Widzimy kapralu, że nie marszałek Rokossowski, kurwa mać!
(Wiaderny do Bergera)
Wiaderny: Ja z początku myślałem, że ty pedał jesteś, a ty zwykłe bydlę jesteś! Bo ty, gnoju, świętości nie umiesz uszanować, a żona kumpla we wojsku jest święta! Reklamację z armii sobie załatwiłeś i myślisz, że cwaniaczek jesteś, ale na kompanii byś zdechł pierwszego dnia i nic na gębę nie wyjaśnisz! W wojsku wszystko jest proste – żony są w domu, a kurwy za płotem i trzeba być człowiekiem, a nie ścierką!
Por. Arek: Panienka jest siostrą Krolla, a pani jego żoną, a ty jego najlepszym przyjacielem? Hehe, zaczynam go rozumieć…
(Arek do przyjaciół Krolla)
Por. Arek: Nie chce mi się z wami gadać.
Kuba Berger: Chudy? To ten, którego biłeś, bo był szintoistą?
Wiaderny: A co mnie, czy on był szin… Eee, weź ty się lepiej czep czyjeś żony!
(do Bergera)
Kapitan: Do oficerów mówisz, synu, do oficerów!
Marta: Marcin was pozabija. Wystarczy na was spojrzeć, żeby zobaczyć, że dopiero co wyszliście z łóżka.
Agata: Ciekawe, ty chyba nie możesz się doczekać, aż sama zaczniesz?
Marta: Dziwka!
Kuba Berger: Zamknij się!
Marta: Wstrętna dziwka… I po coś ty ją zabrał, co?
Kuba Berger: Zamknąć się, powiedziałem! Obie!!!
Marta: I dobrze zrobi, nienawidzę was!!!
Wiaderny (do bijących go zomowców): Gdzie wasi kaprale?
Zomowiec: To my jesteśmy kaprale!
Por. Arek (gdy Berger wyrzuca go z samochodu): A Marcin? Chciałeś mu pomóc…
Kuba Berger: Ale jaki, kurwa, Marcin? Przecież my szukamy jakiegoś pieprzonego mister Hayde’a!
Wiaderny: Jak wrócę, ma być zagaszone!
Wiaderny (o przyjaciołach Krolla): Jezu, ale towarzystwo!
Por. Arek: Zamknij się, Wiaderny!
Wiaderny: Tak jest!
Kuba Berger (pyta o życie w jednostce): Jak tu jest?
Por. Arek: HAHAHAHAHAHAHA!!!
PSY
(ostatnie kwestie)
Angela: Miau…
Franz Maurer: Tak?
Angela: To ja…
Franz Maurer: Kto?
Angela: Angelika.
Franz Maurer: Nie chce mi się z tobą gadać.
(esbecy rozmawiają na stołówce)
Stopczyk: Komisję mi skurwysyny przysłali. Dom na działce będą mi rozbierać, czy aby na pewno z materiałów odpadowych. Faktur chcą… A kto, kurwa, tyle lat faktury trzyma?
Olo: Wczoraj mówiłeś, że masz…
Stopczyk: Olo, ty się, kurwa, ode mnie odpierdol!!!
(po usunięciu ciała Wietnamczyka)
Barański: Na działkę ładne miejsce, nie?
Gross: Jutro skasujemy tego łącznika, to se, kurwa, kupisz wszystko, do tamtych kominów.
Barański: Taaa… Myślisz, że nie kłamał?
Gross: Z akumulatorem na jajach jeszcze nikt nie kłamał.
Barański: Długo się trzymał, twardziel. Nie wypłynie?
Gross: Nigdy nie wypływali…
(Bień spławia Franza, który prosił go o włączenie do sprawy)
Franz Maurer: BIEŃ!!! Jeszcze tu, kurwa, wrócimy! Z Olem!
(Gross rozmawia z handlarzem narkotyków ze STASI, który go lekceważy)
Agent STASI: A pana kolega? Nic wesołego nam nie powie?
Ochocki: „Deutschland, Deutschland, uber alles”
Mjr Bień: Nazywam się major Bień i mam stopień majora. Od wczoraj jesteście moimi podwładnymi, a ja jestem waszym bezpośrednim przełożonym. Teraz jesteście w policji, a nie w ubecji. Różnica jest taka, że w ubecji nic się nie robiło i brało się za to duże pieniądze. W policji będziecie pracować non-stop i kokosów z tego nie będzie.
(spogląda na Franza)
Mjr Bień: Nikt nie będzie tu miał też trzydziestu nagan, bo po drugiej wyleci na zbity pysk i teść generał nie pomoże…
Nowy: Już nikt przez ciebie nie zginie, ubeku pierdolony!!!
Franz Maurer: Pierdolisz…
Olo: Nie, Franz, przysięgam ci, mówię prawdę!
Franz Maurer: Pierdolisz moją kobietę…
Olo: Dlaczego?
Franz Maurer: W imię zasad, skurwysynu!
(otwiera ogień do Ola)
Gross: Na pohybel czarnym.
Olo: Na pohybel… czarnym i czerwonym.
Gross: Na pohybel wszystkim. To jest ładny toast, co?
Olo: No, za to z tobą wypiję.
Nowy: My, psy, musimy się trzymać razem.
(Franz staje przed komisją weryfikacyjną)
Wencel: Pan mi nie udziela rad, to pan stoi przed komisją, a nie ja!
Franz Maurer: Czasy się zmieniają, ale pan zawsze jest w komisjach…
Kobieta: Czy jest pan gotów stać na straży porządku prawnego odnowionej, demokratycznej, Rzeczypospolitej Polskiej?
Franz Maurer: Bezapelacyjnie, do samego końca. Mojego lub jej.
PSY 2. OSTATNIA KREW
(Wyrek „spowiada się” Franzowi)
Wyrek: A taki jeden, Zięba Karol, co tu przedtem ze mną siedział, to się, kurwa, wszędzie chwalił, że się, kurwa, niczego nie boi. To ja się go pytam: jak to Karolku? Bo ja w Boga wierzę.. A w Papieża? To on mówi, że jakby go dopuścili na długość ręki, to by zajebał Ojca Świętego… To ja się pytam, a jakbyś dzieci miał? To on mówi, że jakby miał, to by dzieciora na żywca przybił przez głowę do drzwi, o takim gwoździem. To ja sobie myślę: po co taki człowiek żyje, po co taki człowiek żyje? Jak taki chwast… Wyrwałem chwasta… Ale, że było już późno, to nie chciałem wołać klawisza i zameldowałem przy misce…
Franz Maurer: Dosyć…
Wyrek: Co?
Franz Maurer: Dokończysz jutro…
Wyrek: Jutro niemożliwe, jutro mnie nie będzie.
(strażnicy zabierają go na egzekucję)
Franz Maurer: Nic. Nie mów mi, kurwa, nic o zabijaniu, bo coś o tym wiem. Nie mów mi, co jest dobre, a co złe, zostaw to Sądowi Ostatecznemu. Co, będę w piekle? Tu jest tak dużo lepiej? Waldziu, pamiętaj, nigdy nie rób nikomu krzywdy, zostaw to mnie.
Nowy: Dlaczego strzelałeś? Żeby im było lepiej?
Franz Maurer: Naprawdę chcesz to wiedzieć?
Nowy: O co ja, kurwa, pytam? O kurs dolara?
Franz Maurer: Czekałeś na mnie, gdy wyszedłem z więzienia.
Nowy: Co ty, pedał jesteś?
Franz Maurer: Nie, kolega.
(ostatnie kwestie- Franz i Nowy rozmawiają przez telefon)
Nowy: Franz, a gdybym wtedy w hotelu cię nie puścił, strzeliłbyś?
Franz Maurer: Poczekaj, niech się zastanowię…
(ranny Franz przychodzi zabić Sawczuka)
Sawczuk: Jestem dyplomatą, przedstawicielem demokratycznej Rosji.
Franz Maurer: Ja jestem nikim, ja tylko wyrywam chwasty.
Nadia: Zakochałam się w tobie, gdy cię zobaczyłam.
Franz Maurer: W Wolfie też się zakochałaś, gdy go zobaczyłaś.
Nadia: Też. Gdyby nie Wolf to bym zdechła, wyskrobując z siebie serbskie bachory. Ja tam byłam i widziałam.
Franz Maurer: Wiesz, w telewizji Jugosławia jest daleko.
Nadia: Nie dla mnie.
(Nowy pije wódkę z Franzem)
Nowy: Wiesz, widziałem Vouge z Angelą na okładce.
Franz Maurer: Aha…
Nowy: Vouge, taki magazyn, z Angelą… Przecież byliście razem…
Franz Maurer: Waldziu, przepraszam, ale weź ty się ode mnie odpierdol…
(Bień wypuszcza z aresztu Wolfa, usiłuje go trochę zdenerwować)
Wolf: W Ameryce mówiłem „pierdol się sam”, ale pan to zdaje się robi co dzień, więc…
Mjr Bień: No, nie w te lata… Ale jeszcze potrafię sobie poradzić z takim gnojem, jak ty!
Wolf: A pan je czy roztrząsa?
(Franz rozmawia z Walendą i Stopczykiem)
Franz Maurer: Z jakiej partii jest ten Sarzyński? Z NSDAP?
Stopczyk: Franz, w co ty się teraz bawisz? W politykę?
Franz Maurer: Nieeee, bandytą mogę być, nie politykiem.
SŁODKO-GORZKI
Profesor Gnat (oddając klasówki): Maria Leon Schultz – bardzo dobry. Po co ty się uczysz, Schultz, przecież i tak zostaniesz alfonsem…
(Marlon opowiada Paulinie film, a Mat prosi ją do tańca)
Paulina: Dzięki, Mat. Marlon, przepraszam, dokończysz mi później.
Marlon: Nie ma „później”. Później się po prostu pierdolą.
(Mat odwiedza rankiem brata Bąbla)
Kamiński: Czego?
Mat: Jestem kolegą Piotrka.
Kamiński: Kogo?
Mat: Kolegą jego jestem. Naprawdę.
Kamiński: I musisz być jego kolegą akurat o siódmej rano?
(Mat rozmawia z Igorem o Paulinie)
Mat: Nie wiem, co mam robić…
Igor: Najlepiej niech ci go owinie językiem, a potem zabierz ją kina.
Mat: Wiesz co? Ty to jednak świnia jesteś!
Igor: Masz rację. Z kinem to była przesada.
(Dyrektor wprowadza Igora do klasy)
Igor: Pan pierwszy panie dyrektorze.
Dyrektor: Wchodź, Poniatowski.
Igor: Ale ja za panem dyrektorem drzwi zamknę…
Dyrektor: Poniatowski, twoja szanowna matka wyjechała, więc wchodź do klasy!
Igor: Choćbym miał się w progu położyć, siebie pierwszego nie przepuszczę!
Dyrektor: Poniatowski, bo ci tak dupę złoję, że przez ruski miesiąc na niej nie usiądziesz!
Igor: Ja tylko z dziewczynami, ale jak pan dyrektor chce, to ja mam paru znajomych…
(Brat Mata przynosi mu zdjęcie jego byłej dziewczyny)
Brat Mata: Jak już z nią nie chodzisz, to daj mi jej numer.
Mat: Przecież ty jesteś zaręczony z Jolką?
Brat Mata: Ale ja się nie będę żenił z Luśką, tylko ją przelecę.
(Mat o Shelley’u)
Mat: Ten facet ma w szkolę gorszą opinię niż Marlon. A Marlon ma najgorszą.
(Mat, mimo próśb Marlona, rozwiązuje na klasówce zadania nie dla niego, tylko dla Pauliny)
Marlon: No, kurwa, pięć jej rozwiąż i zrób szlaczek zrób z połączonych serc. Może ci da włosy pogłaskać… na głowie. Następnym razem sam będziesz skinów napierdalał…
(Dyrektor odgrywa przed uczniami monodramę)
Dyrektor: Mój dom stoi na plażach Kalifornii, najnowsze Ferrari ma czerwony lakier. Kobiety są łatwe – mężczyźni potworni. Na brzegu basenu, ktoś spray’em STAR-FUCKER. Dziś z Akademii odbieram Oscara, jutro mam proces o niechcianą ciążę, wiosną robimy „Juliusza Cezara”, kontrakt ze studiem za gardło mnie wiąże. Tu białą ścieżką westchnął, co ośmiela i podniósł ze stołu colt-czterdziestkę piątkę. Niedawno, lat osiem, odeszła Angela. I z głowy i z mózgu na ścianie-pamiątkę.
(Sylwia patrzy na wracającego do szkoły Igora)
Igor: Co jest, straciłaś dziewictwo?
Sylwia: A co to jest- „dziewictwo”?
(na wycieczce)
Mat: Wrócili z tym piwem?
Igor: Wrócili? Po drodze pewnie wypiją. Idę po fajki.
Dyrektor: Poniatowski, uliczniku jeden… Mnie też kup!
DEMONY WOJNY WG GOI
Por. Czacki: A ja serdecznie pierdolę wszystko, panie majorze. I wszystkich.
Kpr. Houdini: Z nikim nie można se, kurwa, kulturalnie porozmawiać…
(Keller oddaje Nicol kasetę video)
Nicol: Keller, jesteś…
Mjr Keller: Jestem żołnierzem. Wszystko.
(Keller wysyła Czackiego na zwiad)
Mjr Kusz: Dlaczego on?
Mjr Keller: Bo nic nie umie. Mała strata.
(Biniek organizuje oddział ochotników)
Sier. Biniek: Johnny?
Johnny: Ja jutro o szóstej sprzątam kible. Romantyzm armii, panie sierżancie.
Sierż. Biniek: Max?
Max: Ja sprzątam po Johnny’m.
(komandosi podchodzą od tyłu bandytów)
Por. Czacki: Panie majorze, wezwijmy ich do poddania się…
Cichy: Po prostu ich zabijemy.
(po bitwie)
Johnny: Jesteśmy siłami pokojowymi, kurwa! Mamy zabezpieczać żywność i wodę!
Mjr Keller: Co masz w ręce, czy to jest wiadro? Czy to jest, kurwa, wiadro?
Johnny: Nie, to nie jest wiadro…
Mjr Keller: A co to jest?
Johnny: KBK-AK…
Mjr Keller: Na wodę?
Johnny: Nie…
Mjr Keller: Więc widzisz…
(ostrzał)
Mjr Keller: Wycofujcie się dołem!
Sierż. Biniek: Panie majorze…
Mjr Keller: Biniek, patrz na mnie, patrz na mnie! Widzisz mnie? Oni mogą w ciebie chybić – ja NIE!
Mjr Keller: Zorganizuj mi ochotników.
Sierż. Biniek: Jak? Przez referendum?
(Ivanov usiłuje przekupić pilnujących go żołnierzy)
Por. Czacki: Powiedz panu, że jesteśmy oficerami Wojska Polskiego i nie można nas…
Johnny: Ja jestem szeregowcem!
Mjr Keller: Idziemy za nimi w dół.
Mjr Kusz: Dlaczego?
Mjr Keller: A ty byś uciekał w górę?
OPERACJA SAMUM
Pułkownik: Co tak wzdychasz?
Grubas: Też mam syna.
Pułkownik: Tak, ale jest u nas kapitanem w logistyce i nie wymyślą ci na ulicy od skurwysynów.
Faycal: Jedynie dobrze, żeś tego kurwa zabił. Tak się mówi?
Józef Mayer: Nie wiem, jak się mówi…
(szef UOP-u rozmawia z Broński i Kosińskim w „sali ciszy”)
Pułkownik: Broński, miałeś coś podmontować…
Broński: Żebyście to nadali spalonym szyfrem?
Pułkownik: Broński, ty już raczej nie awansujesz!
Kosiński: A ja?
Faycal: Ty – wielki człowiek, ale ty nic nie zrobisz bez Faycal!
Paweł: Mój ojciec, Mayer! On jest szpiegiem, nie JA!!!
Broński: Myślałem, że nie żyjesz.
Józef Mayer: Odłożyłem to na koniec roku.
(ostatnie kwestie)
Józef Mayer: Nie powiemy twojej Ani o Karen.
Paweł: Nikomu nie powiemy o Karen.
Józef Mayer: Karen już nie ma…
(Kosiński przychodzi po agentów CIA)
Kosiński: Dobra, wychodźcie alianci…
Magnus: Polak?
Kosiński: Tak. Wyłaźcie z tej dziury.
Magnus: Jerry? A ja jestem Jeff.
Magnus: Jerry, gdzie Broński?
Kosiński: Powiedział, że idzie ratować świat, ale on go tylko wyklepuje…
Faycal: Mieliśmy szczęście.
Józef Mayer: Panajew nam pomógł, a nie szczęście!
Faycal: A myśmy mu trotyl zabrali…
Józef Mayer: Faycal, z ciebie taki agent, jak z koziej dupy trąba! Myślisz, że Panajew trzyma trotyl, tam gdzie śpi?
Faycal: Jak z koziej… Zapamiętam to sobie!
Broński: Wołodia, pomóż mi!
Panajew: Nie było telefonu z Moskwy.
Broński: Oj, Wołodia, to ja mam jechać aż do Rosji i stamtąd telefonować? To dziki kraj!!!
Broński: Jestem pedagogiem z wykształcenia.
(agenci CIA czytają swoje polskie paszporty)
Thomas: Jero… Jersh… Co to, cholera, jest?!
Kosiński: To jest ta niespodzianka. „Grzegorz Ćwikliński”.
Thomas: Gje..Kurwa!
Broński: Wołodia, ja tiebie lubju!
Panajew: A it ty w piz-du!
REICH
(Andre podrywa Iwonę)
Andre: Jak się można z tobą skontaktować?
Iwona: No teraz się kontaktujemy, nie?
Alex: Nie ma żadnego piekła… Prócz tego, które tu sami tworzymy.
(Cygan ostrzega Wieśka przed Aleksem)
Wiesiek: A co on, kurwa, jest? Batman?
Cygan: On jest więcej niż Batman…
(powtórzone kilkakrotnie)
Andre (do Iwony przez telefon): Nie mogę z tobą teraz rozmawiać.
Alex: Dlaczego?
(Andre wchodzi do pokoju sutenera Selera)
Andre: Brzydzisz mnie, Seler… Ja nie jestem szczególnie wrażliwy, ale TY mnie brzydzisz.
(Wiesiek przesłuchuje uczestniczkę konkursu „Modelka Roku”)
Dziewczyna: Po szkole chciałabym zostać lekarzem.
Wiesiek: No właśnie, a dlaczego lekarzem?
Dziewczyna: Moi rodzice są lekarzami. Jest to bardzo zacny zawód i można dużo zarobić.
Wiesiek: Zarobić…
Dziewczyna: Zarobić, a co?
Wiesiek: A ludziom to by się nie pomogło?!
Andre: No co?
Alex: Nic, czytam.
Andre: Świetnie, ja też czytam.
Alex: Świetnie, czytamy obaj.
Andre: „Świetnie” to jest najlepsze słowo.
Andre: Kocham cię, Iwona… Nawet bez orgazmu.
(Andre i Iwona są po „pierwszym razie”)
Iwona: Mam AIDS. Słyszysz?
Andre: Udaję, że nie… Mam skazę białka i wirus nie rozwija się w moim organizmie. Co ty robisz? Chcesz, żebyśmy wszystko, co zapamiętali z tego pierwszego razu to twoje wysublimowane poczucie humoru?!
Iwona: Co to znaczy „wysublimowane”?
Andre: Skoro mnie kochasz, dlaczego chcesz to zaraz usmarować gównem?!
Iwona: Andre, nie mów tak. „Gównem” i w ogóle…
Andre: A widziałaś kiedyś AIDS? Ludzie umierają z wycieńczenia… We własnych odchodach.
6. CO TY WIESZ O…?
– Kogo zabiłeś?
– Jakichś czterech czy pięciu Ruskich…
Jak już wspominałem, Pasikowski jest często oskarżany o nadużywanie przekleństw filmach i zbytnią przemoc. Takie uwagi padają też pod adresem Bogusława Lindy, któremu urobiono opinię polskiego Rambo. Dlatego poniżej zamieszczam statystykę wykazującą ilość użytych w poszczególnych filmach przekleństw (uwzględniałem tylko te najcięższe: kurwa, pierdolić, skurwysyn), sceny, w których liczba wulgaryzmów była największa (o ile takie były) oraz liczbę denatów na film. Podaję także, jaki udział w przekleństwach i zabijaniu miał Linda.
KROLL
Wszystkich przekleństw ogółem: 50
Kurwa: 35; Linda: 7
Pierdolić: 12; Linda: 2
Skurywysyn: 3; Linda: 0
Największe nasycenie wulgaryzmów: żołnierze ładujący czołgi.
Trupy: 1; Linda: 0
PSY
Wszystkich przekleństw ogółem: 80
Kurwa: 56; Linda: 7
Pierdolić: 13; Linda: 3
Skurwysyn: 11; Linda: 5
Największe nasycenie wulgaryzmów: pijani esbecy na stołówce, Nowy szalejący po szpitalu.
Trupy: 9; Linda: 2
PSY 2. OSTATNIA KREW
Wszystkich przekleństw ogółem: 61
Kurwa: 46; Linda: 5
Pierdolić: 13; Linda: 1
Skurwysyn: 2; Linda: 0
Największe nasycenie wulgaryzmów: Nowy kłócący się z Wolfem w samochodzie.
Trupy: 9; Linda: 6
SŁODKO-GORZKI
Wszystkich przekleństw ogółem: 25
Kurwa: 13; Linda: 1
Pierdolić: 11; Linda: 3;
Skurwysyn: 1; Linda: 0
Trupy: 1; Linda: 0
DEMONY WOJNY WG GOI
Wszystkich przekleństw ogółem: 46
Kurwa: 31; Linda: 9
Pierdolić: 12; Linda: 3
Skurwysyn: 3; Linda: 0
Największe nasycenie wulgaryzmów: żołnierze rozmawiający o strzelaninie.
Trupy: 27; Linda: 9
OPERACJA: SAMUM
Wszystkich przekleństw ogółem: 24
Kurwa: 15; Linda: 4
Pierdolić: 3; Linda: 1
Skurwysyn: 6; Linda: 0
Największe nasycenie wulgaryzmów: Broński uczący Amerykanów polskiego.
Trupy: 10; Linda: 4
REICH
Wszystkich przekleństw ogółem: 36
Kurwa: 26; Linda: 2
Pierdolić: 6; Linda: 2
Skurwysyn: 4; Linda: 1
Największe nasycenie wulgaryzmów: strzelanina w agencji towarzyskiej.
Trupy: 17; Linda: 11
Podsumowując, w porównaniu z De Palmą (206 przekleństw w „Człowieku z blizną”), Scorsese (398 przekleństw w „Kasynie”) czy właśnie Tarantino (256 przekleństw w „Pulp Fiction”) Pasikowski wypada blado. A i Linda Arnoldem Schwarzeneggerem (81 trupów w „Commando”) raczej nie jest…
7. AKTORZY PASIKOWSKIEGO
– Czemu to zawsze spotyka mnie?
Oglądając filmy Władysława Pasikowskiego można dojść do dziwnego wniosku, że zmieniają się tytuły i imiona postaci, ale nie obsada. Gruba tym przesada, ale nie da się ukryć, że Pasikowski ma swoich aktorów, z którymi pracuje naprawdę bardzo często. Jak sam zresztą mówił, najlepiej pracuje mu się z przyjaciółmi (żeby było zabawniej, podobnych słów użył… Quentin Tarantino). Poniżej krótki wykaz aktorów, którzy zagrali u Pasikowskiego w przynajmniej dwóch filmach.
7 FILMÓW:
BOGUSŁAW LINDA
Kroll (por. Arek)
Psy (Franz Maurer)
Psy 2. Ostatnia krew (Franz Maurer)
Słodko-gorzki (Filip Kamiński/”wampir”)
Demony wojny wg Goi (mjr Edward Keller)
Operacja Samum (Edward Broński)
Reich (Alex)
5 FILMÓW:
EDWARD LINDE-LUBASZENKO
Kroll (recepcjonista w Grand-Hotelu)
Psy (kapitan Tadeusz Stopczyk)
Psy 2. Ostatnia krew (kapitan Tadeusz Stopczyk)
Słodko-gorzki (ojciec Mata)
Operacja Samum (kardiolog)
OLAF LUBASZENKO
Kroll (szeregowy Marcin Kroll)
Psy (Młody)
Słodko-gorzki (brat Mata)
Demony wojny wg Goi (por. Czacki)
Operacja Samum (Stanisław Kosiński)
4 FILMY:
DENIS DELIC
Psy 2. Ostatnia krew (serbski żołnierz)
Słodko-gorzki (wymieniony w napisach końcowych)
Demony wojny wg Goi (Dano Ivanov)
Reich (Gordan)
CEZARY PAZURA
Kroll (kapral Edward Wiaderny)
Psy (podpor. Waldemar Morawiec-Nowy)
Psy 2. Ostatnia krew (komisarz Waldemar Morawiec-Nowy)
Słodko-gorzki (wuefista)
DARIUSZ SIATKOWSKI
Kroll (Artur)
Słodko-gorzki (prezenter telewizyjny)
Demony wojny wg Goi (pilot helikoptera)
Reich („Seler”)
ARTUR ŻMIJEWSKI
Psy (Radosław Wolf vel Elegant)
Psy 2. Ostatnia krew (Radosław Wolf)
Słodko-gorzki (Adam)
Demony wojny wg Goi (sierż. Biniek)
3 FILMY:
ZBIGNIEW BIELSKI
Psy (Kaniewski)
Psy 2. Ostatnia krew (Kaniewski)
Słodko-gorzki (inspektor Roman)
TADEUSZ HUK
Psy (Marian „Wielki” Słaby)
Demony wojny wg Goi (mjr Czesław Kusz)
Operacja Samum (pułkownik, szef UOP-u)
MAREK KONDRAT
Psy (Olo Żwirski)
Słodko-gorzki (dyrektor)
Operacja Samum (Józef Mayer)
RADOSŁAW PAZURA
Psy 2. Ostatnia krew (rosyjski najemnik)
Demony wojny wg Goi (szeregowy Jankowski „Johnny”)
Operacja Samum (Paweł Ziembiński vel Paweł Mayer)
CHRISTOPH REX-JARNOT
Słodko-gorzki (Fotograf Roku/wampir)
Demony wojny wg Goi (najemnik Filip)
Reich (niemiecki gangster)
TADEUSZ SZYMKÓW
Kroll (szeregowy Tadeusz Chudziński „Chudy”)
Psy (Jerzyk)
Demony wojny wg Goi (szeregowy Piotr Boruń)
2 FILMY
MIROSŁAW BAKA
Demony wojny wg Goi (plutonowy Cichy)
Reich (Andre)
ALEKSANDER BEDNARZ
Psy (mjr Stanisław Bień)
Psy 2. Ostatnia krew (mjr Stanisław Bień)
TOMASZ DEDEK
Psy (Wawro)
Psy 2. Ostatnia krew (Wawro)
LECH DYBLIK
Kroll (znajomy Wiadernego)
Psy 2. Ostatnia krew (bodyguard Sawczuka)
PAWEŁ EDELMAN
Słodko-gorzki („wampir”)
Reich (członek jury w konkursie „Modelka Roku”)
TADEUSZ FALANA
Kroll (wymieniony w napisach końcowych)
Psy („obywatel DDR i funkcjonariusz STASI”)
ANDREAS GLATZEL
Słodko-gorzki („wampir”)
Reich (Gratz)
MACIEJ KOZŁOWSKI
Kroll (kapitan WP)
Psy (Barański)
JAN MACHULSKI
Psy (mjr Walenda)
Psy 2. Ostatnia krew (mjr Walenda)
ALEKSANDRA NIEŚPIELAK
Demony wojny wg Goi (Nicol)
Reich (Ola)
WŁADYSŁAW PASIKOWSKI
Słodko-gorzki („wampir”)
Reich (członek jury w konkursie „Modelka Roku”)
MARIUSZ PILAWSKI
Psy (wychowawca w PDD)
Psy 2. Ostatnia krew (kelner obsługujący Franza i Wolfa)
ZBIGNIEW SZCZAPIŃSKI
Psy 2. Ostatnia krew (wymieniony w napisach końcowych)
Demony wojny wg Goi (premier)
ZBIGNIEW ZAPASIEWICZ
Psy (senator Wencel)
Demony wojny wg Goi (minister MON)
8. PASIKOWSKI VS TARANTINO
– A on co? Na śmietnik historii?
I na podsumowanie tego artykułu coś w rodzaju szybkiej walki na ringu. Innymi słowy postaram się iść dalej odmitologizowując Pasikowskiego jako polskiego Tarantino i… po prostu zestawię tych dwóch wielkich reżyserów.
Rok debiutu: Pasikowski 1991; Tarantino 1992
Filmy na koncie: Pasikowski nakręcił siedem filmów; Tarantino sześć (lub pięć, zależy czy „Kill Billa” traktować jako jeden film), do tego napisał scenariusze do trzech filmów innych reżyserów („Urodzeni mordercy”, „Prawdziwy romansa”, jedna z nowel w „Czterech pokojach”);
Gatunki, w których gustują: Pasikowski nakręcił pięć filmów sensacyjnych („Kroll”, „Psy”, „Psy 2. Ostatnia krew”, „Operacja Samum”, „Reich”), jeden film młodzieżowy („Słodko-gorzki”) i jeden film wojenny („Demony wojny wg Goi”); Tarantino trudno przypisać jeden gatunek, praktycznie każdy jego film to połączenie kilku, sięga po kino gangsterskie („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”), kino samurajskie, spaghetti-western („Kill Bill”), blax-ploitation („Jacie Brown”) oraz film drogi („Death Proof”)
Obsada: Pasikowski notorycznie pracuje z Bogusławem Lindą, Markiem Kondratem, Cezarym Pazurą, Olafem Lubaszenką, Tadeuszem Szymkowem, Edwardem Lubaszenką, Radosławem Pazurą, Denisem Delicem, Dariuszem Siatkowskim, Tadeuszem Hukiem i Arturem Żmijewskim (liczba filmów: patrz powyżej); Tarantino chętnie zatrudnia Michaela Madsena (3 filmy), Samuela L. Jacksona (3 filmy), Umę Thurman (3 filmy) i samego siebie (5 filmów);
Główni bohaterowie: u Pasikowskiego oficer żanadrmerii („Kroll”), były esbek, policjant, a z czasem egzekutor („Psy” i „Psy 2”), maturzysta („Słodko-gorzki”), komandos („Demony wojny wg Goi”), tajny agent („Operacja Samum”), zawodowy morderca („Reich”); u Tarantino zawodowy złodziej („Wściekłe psy”), płatny morderca („Pulp Fiction”), kurierka mafii („Jackie Brown”), zawodowa morderczyni („Kill Bill vol. 1 i 2”), morderca-psychopata („Death Proof”);
Bohaterowie: u Pasikowskiego generalnie mężczyźni, często noszą niemieckie nazwiska (np. Maurer, Berger, Gross, Hertz, Mayer); u Tarantino tak mężczyźni („Wściekłe psy”), jak i kobiety („Kill Bill”, „Death Proof”), używają pseudonimów – kolorów („Wściekłe psy”) lub gatunków węży („Kill Bill”), formują się w zorganizowane grupy („Wściekłe psy”, „Kill Bill”, „Death Proof”);
Duety: U Pasikowskiego mamy cztery świetne duety: Bogusław Linda i Cezary Pazura („Kroll”, „Psy 2”), Bogusław Linda i Marek Kondrat („Psy”), Bogusław Linda i Olaf Lubaszenko („Operacja Samum”), Bogusław Linda i Mirosław Baka („Reich”); u Tarantino najbardziej znany duet to John Travolta i Samuel L. Jackson („Pulp Fiction”);
Muza: Pasikowski takiej nie posiada, lub przynajmniej o niej nie wspomina (trudno uznać za nią Aleksandrę Nieśpielak, mimo, że jako jedyna aktorka zagrała u niego dwa razy); muzą Tarantino jest oczywiście Uma Thurman, darzona przez reżysera platonicznym uczuciem;
Znaki rozpoznawcze: u Pasikowskiego jest to główny bohater (samotny, wypalony, zdradzony mściciel z prywatnym kodeksem moralnym), spotkania bohaterów nad wodą (Gross i jego żołnierz w „Psach”, Mat i Marlon w „Słodko-gorzkim”, Alex i Andre w „Reichu”), stawianie orzeczenia w wypowiadanej kwestii na końcu zdania, seks w ubraniu („Kroll”, „Psy”, „Psy 2”, „Słodko-gorzki”, „Reich”), sceny spożywania alkoholu, prowadzące do filozoficznych dyskusji; u Tarantino są to długie ujęcia stóp (najczęściej Umy Thurman :), sceny toaletowe i ujęcia znad otwartego bagażnika;
Sceny przemocy: u Pasikowskiego mamy podpalanie włosów na głowie („Kroll”), katowanie ofiary wiszącej do góry nogami i zawiniętej w plastikowy worek, wyrywanie języka i wydłubywanie oczu, oblewanie beznyną celem podpalenia, odstrzeliwanie głowy („Psy”), obcinanie kciuka, strzelanie rannemu człowiekowi prosto w serce(„Psy 2”), elektrowstrząsy („Operacja Samum”), miażdżenie dłoni młotkiem („Reich”), wspominane jest rozbijanie głowy młotkiem, wbijanie gwoździa w głowę i wsadzanie granata bez zawleczki w usta („Psy 2”); u Tarantino jest chlastanie brzytwą i obcinanie ucha, oblewanie benzyną („Wściekłe psy”), wbijanie strzykawki prosto w serce („Pulp Fiction”), wyrywanie języka, miażdżenie głowy drzwiami, wbijanie miecza samurajskiego w brzuch, odstrzeliwanie nogi, obcinanie różnych części ciała, wbijanie gwoździ w głowę, obcinanie połowy głowy, zakopywanie żywcem, wyrywanie oczu („Kill Bill vol. 1 i 2”), wspomniane jest przyklejanie penisa do brzucha za pomocą superglue („Wściekłe psy”), tortury przy użyciu palnika i kleszczy („Pulp Fiction”), smażenie jajka na głowie, rozdeptywanie rybki („Kill Bill vol. 1 i 2”);
Sceny seksu: u Pasikowskiego często gwałt („Kroll”, „Demony wojny wg Goi”), najczęściej wspomniany seks bez ściągania ubrań, seks łóżkowy, namiętny bardziej (Berger i Agata w „Krollu”), lub mniej (Olo i Angela w „Psach”), mowa o fellatio („Słodko-gorzki”), brak dewiacji; u Tarantino mowa o fellatio („Wściekłe psy”, „Pulp Fiction”), seks pokazany w ubraniu („Jackie Brown”), gwałty, bądź stosunki pedofilskie („Kill Bill vol. 1”);
Odniesienia do pop-kultury: u Pasikowiego gangsterzy w „Reichu” rozmawiają o filmach Siergieja Bondarczuka, pojawia się także wspomnienie Batmana, w „Krollu” dawny kolega Agaty mówi, że obecnie puszcza gościom w dyskotece hotelowej Modern Talking, w „Psach 2” jest mowa o Vouge’u i Guns’n’Roses; u Tarantino są monologi o hamburgerach, filmach blax-ploitation, serialach telewizyjnych czy… znaczeniu piosenki „Like a Virgin”;
Wątki polityczne: u Pasikowskiego problem lustracji („Psy”), korupcji w MSW („Psy 2”), usuwanie niewygodnych ludzi („Demony wojny wg Goi”), układy z obcymi mocarstwami („Operacja Samum”); u Tarantino wątków politycznych raczej nie ma, chyba, żeby policzyć zabijanie dyktatora latynoamerykańskiego w „Kill Bill vol. 1”);
Monologi: u Pasikowskiego rzadko, najwięcej w „Psach” i „Psach 2” oraz „Słodko-gorzkim” i „Reichu”; u Tarantino monologi średnio co pięć minut :);
Muzyka: u Pasikowskiego muzyka jazzowa przeplatana piosenkami zespołów punk-rockowych (Kult, Tilt); u Tarantino „superhity lat 70.” (i nie tylko) powyciągane z zakamarków historii popu, czasem tematy z innych filmów („Kill Bill”);
Off: U Pasikowskiego w „Reichu” podczas rozmowy Aleksa z Andre w pubie przez radio słychać informacje na temat masakry dokonanej przez nich w agencji Selera, w „Operacji Samum” w barze można usłyszeć reportaż z wojny w Iraku; Tarantino stosuje technikę wiadomośći z offu niemal co film;
Średnia długość filmu: u Pasikowskiego film trwa średnio 90-110 minut; większość filmów Tarantino trwa ponad 2 godziny.
Pasikowski equal Tarantino?… Well, maybe 🙂
– Miau!
– Co?
– Podobało mi się…
BIBLIOGRAFIA:
en.wikipedia.org, quentin.blox.pl, europaeuropa.pl, film.onet.pl, film.org.pl, filmpolski.pl, filmweb.pl, gazeta.pl, imdb.com, interia.pl, kinodomowe.idg.pl, stopklatka.pl, zebrafilm.pl, tvp.pl oraz twórczość Władysława Pasikowskiego
Zdjęcia pochodzą ze stron: filmpolski.pl, filmweb.pl, tvp2.pl
